99 Homes

Genre: Drama | Duur: 1u52 | 2014 | Release: 27 April 2016 | Land: VS | Regie: Ramin Bahrani | Cast: Andrew Garfield, Michael Shannon, Laura Dern

Vijf minuten heeft regisseur Ramin Bahrani nodig om onze verontwaardiging op te roepen. In die tijd zien we de kille makelaar Rick Carver zakelijk iemand uit zijn huis zetten en blijkt de alleenstaande vader Dennis Nash twee weken voor niets gewerkt te hebben als bouwvakker. Meteen is de emotionele toon gezet. In de VS kom je er niet door eerlijk te zijn. 99 Homes zindert van morele spanning en weet zich daardoor als een uitstekend drama te manifesteren.

In 2009 riep de intussen overleden filmrecensent Roger Ebert Bahrani uit als de nieuwe grote Amerikaanse cineast, en dit op basis van een bescheiden oeuvre waarvan Man Push Cart de meest representatieve was. Na het labiele At Any Price weet Bahrani wel te bevestigen met deze indringende kijk op een zoveelste misbruik van een systeem in de VS, duidelijk een land van en voor winnaars.

De financiële crisis aan het begin van de huidige eeuw heeft er immers toe geleid dat honderdduizenden huizen door de banken in beslag werden genomen en de bewoners op straat kwamen te staan. Wanneer Carver Dennis en zijn familie op vernederende wijze uit de ouderlijke woning zet, oogt de toekomst somber voor de hardwerkende maar door het systeem beetgenomen werkman. Het lot leidt er echter toe dat Dennis een job aangeboden krijgt bij Carver. Zijn geweten wordt al snel beproefd: stap je mee in een systeem dat jou zelf heeft trachten kapot te maken om zo te overleven?

Dankzij de topvertolkingen van Michael Shannon en Andrew Garfield krijgen beide standpunten een gezicht zonder aan waarschijnlijkheid in te boeten. Al gaat Bahrani niet elk moment even subtiel te werk, 99 Homes is een geloofwaardige en intelligente aanklacht tegen een misselijkmakend systeem. De wanhoop van de prima gecaste slachtoffers is uitstekend voelbaar gemaakt.

Deze economische parabel kent een zorgvuldige opbouw maar een goede afloop valt al meteen uit te sluiten. Wat maatschappijkritische cinema betreft, staan de Amerikanen lang zo ver niet als de Europeanen maar met Bahrani laat zich alvast één vertegenwoordiger kennen.