Alien: Romulus

Enig wantrouwen is op zijn plaats, bij alweer een film in een franchise die zijn beste tijd achter zich heeft en die in handen is van een regisseur die nog niet echt bewezen heeft een topproductie aan te kunnen. Maar Alien: Romulus is een aangename verrassing want dit is een erg degelijk en knap in elkaar gezette science-fictionprent geworden die het niet zo ver gaat zoeken als Prometheus en Alien: Covenant.

Dit nieuwe verhaal moet gesitueerd worden na de gebeurtenissen uit de allereerste - en nog steeds de beste - uit de reeks: Alien uit 1979. Dat betekent niet alleen dat we een vertrouwd personage terug zien - vormgegeven met niet altijd geslaagde effecten - maar dit avontuur ook gretig verwijst naar die film, en de franchise in het algemeen. Gelukkig is Alien: Romulus geen pure fanservice geworden, maar een volbloed eerbetoon dat ook kijkers die niet vertrouwd zijn met de reeks kan bekoren.

We bevinden ons in 2142. Een groepje jonge loonslaven houdt het voor bekeken op een planeet waar de zon nooit schijnt. Een verlaten ruimtestation lonkt, als uitweg voor dit bestaan en als transportmiddel naar een nieuwe thuis, vele lichtjaren verder. Maar aan boord treffen ze chaos aan en uiteraard: gevaar van het slijmerige, agressieve soort.

Deze knappe science-fictionprent is meer dan een eerbetoon aan de originele film

De knap geconstrueerde en slim belichte sets en de overtuigende speciale effecten maken al snel duidelijk dat dit een productie van hoog niveau is. Cineast Fede Alvarez overtreft zichzelf met dit beheerst gebrachte, knap in beeld gezette en strak geritmeerde horrorverhaal dat de gekende genre-elementen met effect inzet - inclusief heel wat gore toestanden met zuur, slijm en bloed.

Een prima cast zorgt voor meer dan degelijke vertolkingen. Cailee Spaeny valt na Priscilla en Civil War absoluut niet meer te negeren. David Jonsson (Rye Lane) scoort met een dankbare rol.

Erg verrassend kan je de plot weliswaar niet noemen maar o.a. de aanwezigheid van een manipuleerbare humanoïde zorgt voor enkele wendingen en de slijmerige, razendsnelle aliens weten meer dan één moment van spanning en gruwel te voorzien. Zo lusten we er eigenlijk nog wel eentje.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de