R.M.N.

Genre: Drama | Duur: 2u05 | 2022 | Release: 18 Oktober 2022 | Land: Roemenië | Regie: Cristian Mungiu | Cast: Judith State, Marin Grigore

Roemeense films zullen het voorlopig nog niet van hun optimistische karakter moeten hebben. De kwalitatieve producties uit dat land, zijn wel vaak bezield en actueel. Dat hebben we niet in het minst te danken aan de voornaamste hedendaagse Roemeense cineast, Cristian Mungiu. 

De regisseur van het prijzenwinnende 4 Months, 3 Weeks and 2 Days - onvergetelijk! -, Tales From the Golden Age en Bacalaureat is na zes jaar terug met een kil drama dat tegelijk heel Roemeens is als universeel.

In een afgezonderd dorp in Transsylvanië ontstaat onrust wanneer de lokale industriële bakkerij drie werknemers aanwerft uit Sri Lanka. De bewoners schieten in een collectieve racistische kramp. De zwijgzame Matthias doet het allemaal niet veel maar hij laat zich toch meeslepen. Hij tracht er intussen te zijn voor zijn zoon, die niet durft vertellen wat hem in het bos zo liet schrikken.

De winterse setting en de stugge koppen creëren niet bepaald een gezellige sfeer. R.M.N. - wat staat voor MRI - scant de onderliggende verhoudingen en stelt scherp op het aloude verzet van de mens tegen alles wat anders en onbekend is. Mungiu neemt daar best de tijd voor en laat zijn focus pas laat blijken, nadat we allerlei nog schijnbaar onbetekenende besognes gevolgd hebben van tal van personages. De narratieve afstandelijkheid en de omweg naar de climax, blijkt echter voor een stevig fundament te zorgen en zuigt de kijker op. Je wordt haast zelf een bewoner van het dorp. 

In een zeer meeslepende en grandioos georkestreerde, ononderbroken scène van 17 minuten registreert een stilstaande camera een debat in een buurthuis. Deze emotionele climax kondigt zich amper aan en hoe cruciaal ze ook is, terughoudendheid is het sleutelwoord. Krachtig hoe Mungiu zonder veel dramatische toegeving de plot zijn werk laat doen. 

De titel lijkt ook te verwijzen naar Roemenië. Dat is volgens Mungiu niet de bedoeling. De onverdraagzame mens is van alle tijden en plaatsen. R.M.N. is ook een scherpe waarneming van scheefgegroeid globalisme en economische expansiedrang die de modale burger reduceert tot werkkracht of consument. Tristesse alom dus, maar op een cinefiel onweerstaanbaar niveau.