Ammonite

In Ammonite laat de Britse regisseur Francis Lee ons getuige zijn van een ontluikende romance. Het bijzondere is dat we ons in de eerste helft van de 19e eeuw bevinden en het twee vrouwen zijn die we naar elkaar zien toegroeien. Deze ongewone, kille setting voor een controversiële relatie, contrasteert mooi met de warme, onbeschaamde passie tussen de veertiger Mary en de twintiger Charlotte, al smeult de boel nergens zo hevig als in het veel delicatere Portrait de la jeune fille en feu.

Mary is een wat norse, alleenstaande vrouw die met haar moeder een winkel in fossielen en gesteentes runt. Ze brengt dan ook heel wat tijd door op het keienstrand van haar afgelegen vissersdorp, peuterend in het sediment. De ziekelijke, welstellende Charlotte wordt door haar man min of meer gedropt in het dorp en aan de zorgen van een onwillige Mary overgelaten. Charlotte blijkt naar genegenheid te snakken en haar breekbare aanwezigheid laat Mary dan stilaan ontdooien.

Lee schreef zelf het scenario voor Ammonite en doet dat met een grote vakkundigheid. Toch verrast deze oerdegelijke prent met zijn mooi uitgetekende maar conventionele personages nergens. Het seksueel ontwaken van Mary verloopt volgens een vertrouwd (film)patroon en de nevenpersonages, zoals de moeder van Mary, de man van Charlotte en de al te hartelijke dorpsgenote Elizabeth, blijken al snel een duidelijk afgetekende functie in het verhaal te hebben. De relatie zet zich verder zoals we dat binnen fictie gewend zijn, een parcours volgend van afgemeten doses lust, verlangen, twijfel en frustratie, afstevenend op een voorspelbaar moment waarop één van de partners toch terug lijkt te deinzen voor het avontuur. De rauwe, zilte natuur en de gedeelde interesse van de dames - fossielen - worden ingezet om de narratieve symboliek te versterken.

Dat zorgt in zijn geheel voor een meeslepende, knap gedramatiseerde film die ons de verlangens van de hoofdpersonages laat aanvoelen en in enkele franke vrijscènes aanschouwelijk maakt. Wat zou daar verder op aan te merken zijn? Weinig, buiten het feit dat Lee met zijn debuut God's Own Country eigenlijk al precies hetzelfde deed. Ook die homoromance ontwikkelde zich helemaal volgens het boekje.

Nu speelt Lee echter op iets hoger niveau en wist hij een topcast aan te trekken. Kate Winslet is een artistieke durfal die hier alweer een schitterend personage speelt en daarvoor absuluut verdiend in de prijzen zal vallen. Ronan, één van de meest getalenteerde jonge actrices, lijkt met Ammonite toe aan haar eerste echt volwassen rol en toont zich ten volle bereid alles te geven in haar vertolking. Daar hebben we dan ook graag naar gekeken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de