Meek's Cutoff

Met haar kleinschalige maar indrukwekkende road movies Wendy and Lucy en Old Joy verscheen de Amerikaanse onafhankelijke regisseuse Kelly Reichardt op de radar van menig cinefiel. Met haar nieuwste film Meek’s Cutoff, een road movie vermomd als een western, bevestigt ze andermaal haar talent en bewijst ze dat ze geen schrikt heeft om de platbewandelde paden van het genre te verlaten.

Gebaseerd op feiten, volgt de film een aantal kolonisten die de Oregon Trail afreizen op zoek naar een nieuw leven in het Westen. Hun gids Stephen Meek (Bruce Greenwood) beweert een kortere weg te kennen, die ze besluiten te volgen. Maar al van bij de eerste scènes leren we dat ze hopeloos verloren lopen. Langzaamaan stijgen de spanningen in de groep en raken de voedsel- en watervoorraden op. Wanneer plots een indiaan hun pad kruist, beslist de groep om hem gevangen te nemen in de hoop dat hij hen naar een waterbron kan leiden.

Wat vanaf de eerste minuten van de film ook duidelijk wordt, is dat Meek’s Cutoff allesbehalve een traditionele western is. Achter de iconische beelden van huifkarren, antieke geweren en typische klederdracht, schuilt namelijk een film die meer gemeen heeft met de cinema van Miklós Jancsó, Michelangelo Antonioni of zelfs Andrei Tarkovski dan die van Sergio Leone en John Ford. Reichhardt laat haar personages ronddolen in een eindeloos, desolaat en haast buitenaards landschap, de dialogen zijn voornamelijk uitingen van hun gemoedstoestand en onderlinge conflicten, en van een plot is er nauwelijks sprake.

Wat vanaf de eerste minuten van de film ook duidelijk wordt, is dat Meek’s Cutoff allesbehalve een traditionele western is.

Al deze elementen zorgen ervoor dat de film een zeer abstract en enigmatisch karakter krijgt. Naast het desolate karakter lijkt ook het 4:3 beeldformaat de rol van het landschap te minimaliseren en de personages centraal te plaatsen. De reis die zij ondernemen, bezaaid met tal van beproevingen, krijgt als het ware metaforische of allegorische allures. Zo wordt deze tocht een parabel over politiek, religie of misschien de levensloop van de mens(heid) zelf. Als kijker moet je natuurlijk wel openstaan voor dit soort ervaringen. De film heeft alvast meer dan genoeg sfeer om je in onder te dompelen, niet in het minst door de bezwerende beelden en muziek.

Door de existentiële trekjes, de bijzondere stijl en het eigenzinnige karakter doet de film ook denken aan The Shooting en Ride in the Whirlwind, twee even opmerkelijke westerns van Monte Hellman. Net als deze films doorbreekt Meek’s Cutoff het genre en gebruikt het als draagvlak om een betekenisvol verhaal te brengen.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de