Mamma Mia!

Genre: musical | Duur: 1u48 | 2008 | Release: 10 September 2008 | Land: VS | Regie: Phyllida Lloyd | Cast: Meryl Streep, Amanda Seyfried, Colin Firth, Pierce Brosnan, Stellan Skarsgård, Julie Walters, Dominic Cooper

Ook films kunnen hoeren zijn. Ze kunnen met alles wat ze hebben hun publiek binnenhalen, een goedkope en overbeschikbare afdruk maken en de grens van waardigheid ver achter zich laten. Tot zo'n vaststelling leidt het bekijken van Mamma Mia! 

Mamma Mia! is de verfilming van de gelijknamige populaire theatermusical, die op zijn beurt gebaseerd was op het poprepertoire van ABBA. Het verhaal draait om de 20-jarige Sophie, die samen met haar moeder op een Grieks eiland woont. Haar leven lang al weet ze niet wie haar vader is en haar moeder weigert er haar meer over te vertellen. Enkele weken voor Sophie gaat trouwen, besluit ze zelf iets te ondernemen. Uit het dagboek van haar moeder maakt ze op dat ze drie mogelijke vaders heeft. Ze nodigt hen alledrie onder valse voorwendsels op haar huwelijk uit.

Achter de nette samenvatting van Mamma Mia! slaat echter het vulgaire toe, het geforceerde, het gemakkelijke. Dan onhult Mamma Mia! zich als de slet die ze is. Zo bezit ze plotwendingen die even kunstmatig zijn als de schoonheid van de straathoer, pronkt ze met haar lage en goedkope humor en vervangt ze alle echte gevoelens door overdramatiseringen van de realiteit. De acteurs spelen dan ook zo hol dat geen enkel authentieke emotie overschiet.

Op kop in de irritatiehitlijst staat hoofdrolspeelster Amanda Seyfried, die met haar springerig acteerwerk en overexpressieve mimiek een hoop agressie opwekt. Een waardige afsluiter van de top drie zijn de beschamende vertolkingen van Meryl Streep en Julie Walters. Ook de mannen komen er niet ongehavend uit: de allerlaatste scène, waarin Pierce Brosnan, Colin Firth en Stellan Skarsgård een ABBA-nummer opvoeren, bewijst dat de musical en de horrorfilm geen onvermengbare genres zijn.

Niet enkel het verhaal en de cast, maar ook de regie verdient een stevige dreun. Regisseuse Phyllida Lloyd maakt immers aardig wat fouten in continuïteitsmontage en vond blijkbaar niet genoeg opnamemateriaal waarin de acteurs juist op de liedteksten lippen. Ook zijn Lloyds keuzes in decor en belichting zo gemakkelijk in hun esthetiek dat ze plots heel lelijk worden. Ze gooit zoveel kunstlicht op de scène dat Mamma Mia! soms op een sciencefictionfilm lijkt - al heeft Meryl Streep die The Winner Takes It All zingt tegen Pierce Brosnan iets bijzonder onaards.

De musical en de horrorfilm blijken verenigbaar te zijn.

En na Mamma Mia! voel je je dan ook als de klant van de goedkoopste en lelijkste hoer van de neonverlichte straat: vuil, beschaamd, schuldig. Spaar je bioscoopticket dus uit en huur er de ultieme ABBA-film mee, Muriel's Wedding.