JCVD

Van Damme-films op kutfilm.be? Ons archief bevat enkel een review van Universal Soldier: The Return. Het is een van de eerste besprekingen op dit online filmmagazine, uit een tijdperk waarin sequels nog een relatief nieuw fenomeen waren en werd gerekend in Belgische frank. Jean-Claudes hoogdagen in Hollywood zaten er zo ongeveer op, maar de man bleef in talkshows filosoferen over hoe je aware blijft en jumpkickte zich van de ene rondborstige blondine naar de andere berg coke.

Op zijn zevenenveertigtste keert onze held steeds vaker terug naar de heimat. Na zijn razendsnelle gastverschijning op de openingsavond van het BIFFF 2007 zette hij eind dat jaar ook Schaarbeek op stelten. Met name het lokale politiekorps bleek opgehitst. Van Damme was bezig met opnames in het postkantoor om de hoek! Bovendien gonsde het van geruchten als zou regisseur El Mechri in brasserie The Oldies op het Colignonplein zijn beland en de indrukwekkend palaverende bazin maar meteen hebben ingehuurd als actrice, in de rol van felgebekte Bruxelloise. Een staaltje ad hoc casting dat nog meer vragen opwierp bij het soort film dat zijn crew in elkaar bokste. Wat fabriceerden Mabrouk en Jean-Claude feitelijk? Een Belgische remake van Bloodsport? Een prequel op Wrong Bet? De agenten die de set gingen begluren, fluisterden dat het wel eens om een komedie kon gaan. Een parodie leek waarschijnlijker.

Uiteindelijk is de film een beetje van beide: JCVD is een best entertainende, puik gefilmde tragikomedie waarin het personage Van Damme als ouder wordende actiester terugkeert naar zijn geboortestad en er in een gijzeling belandt. Hij moet opboksen tegen de overvallers, maar ook tegen vooroordelen van de lokale media en politie en zelfs tegen zijn eigen ouders - waarom zou de actieheld zo'n overvalletje niet in een wip oplossen? Het - volgens executive producer Van Damme door Sidney Lumets Dog Day Afternoon beïnvloede- verhaaltje wint aan kracht door de an sich al onwerkelijke figuur Van Damme, die zich in een abrupte stijlbreuk plots zowaar huilend excuseert voor zijn real life excessen, die hem het hoederecht over zijn dochter deden verliezen.

Geinige, zelfrelativerende actiekomedie

Met the muscles is het zoals met het Brussels waar zij vandaan komen: meer te bieden dan hun soms kwalijke reputatie doet vermoeden. Van de Belgische hoofdstad weten we dat al langer - als de grote infrastructuurwerken eind 2010 à 2012 af zijn vindt iedereen Brussel gegarandeerd plots fantastisch. Ook enthousiast, zij het heel wat gematigder, kunnen we zijn over de recentste exploten van de enige Belgische martial arts-vedette. JCVD is natuurlijk geen meesterwerk, maar absoluut minder slecht dan je kan vrezen. Toegegeven, als morgen Jackie Chan - laat staan Steven Seagal - een film maakt waarin hij het verhaal achter zijn persona kwijtwil, dan zal het ons geen knijt interesseren. Maar een melancholische, afkickende Jean-Claude die verstrikt raakt in de knullige overval op een postkantoor in Schaarbeek? Da's danig dichtbij huis dat we de surrealistische apologie de sa vie met de glimlach bij de komedie nemen.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de