Midsummer Dream

Met ?Midsummer Dream? is het Spaanse Dygrafilms niet aan zijn proefstuk toe. Eerder maakte het al ?The Living Forest?, een technisch vrij ondermaatse 3D-animatiefilm die op geen enkel moment kon tippen aan de eerste producties van Pixar (?Toy Story?, ?A Bug?s Life?). Het is pijnlijk om te moeten vaststellen dat de studio op vier jaar tijd op het vlak van animatie amper vooruitgang geboekt heeft. Er is haast geen verschil op te merken: alles ziet er nog steeds veel te glad en artificieel uit en de personages bewegen nog even houterig als voordien. Ook de afwerking laat te wensen over, met veelal kale achtergronden en allesbehalve vloeiende animatie. De CGI straalt hier gewoon vanaf.

Net als het in 2001 verschenen ?The Living Forest? heeft deze prent inhoudelijk bijzonder weinig om het lijf. Helena gelooft niet in sprookjes, maar wanneer haar vader ziek wordt (hij verliest eigenlijk zijn levenslust) is ze bereid om haar opvatting te herzien. De enige die haar kan helpen, is immers de koningin van Sprookjesland, Titania. Op haar zoektocht wordt ze bijgestaan door Lysander, een onhandige uitvinder en Demetrius, een uitgekookte bankbediende. Beide heren proberen bij het meisje in de gunst te vallen, maar om zeer uiteenlopende redenen, zoals zal blijken.

De titel van de film verwijst dan wel naar het klassieke stuk van William Shakespeare, maar op de personages na vertoont het maar weinig gelijkenissen met het origineel. De achterliggende boodschap, dat we onze fantasie niet mogen verliezen en in sprookjes moeten blijven geloven, hebben we al iets te vaak gehoord.

Met het tempo zit het ook goed fout. Het schiet maar niet op en na een half uur is de film nog niet op gang gekomen. Uw bloedjes zijn tegen dan waarschijnlijk in slaap gevallen. De ontwikkelingen zijn bovendien op één hand te tellen en de weinig interessante personages zijn inwisselbaar. Dat komt door hun zielloze plastic look. Verder springt er qua karakter geen enkel figuur uit de band.

Gelukkig zijn daar nog de ?weliswaar ongeïnspireerd vormgegeven? goblins die voor de grappige noot zorgen (zou je denken), maar de houdbaarheidsdatum van hun grappen is helaas al lang verstreken. Sowieso helpt de krakkemikkige montage de timing van de slapstick-momenten keer op keer om zeep. Het geheel komt gewoon niet over.

?Midsummer Dream? zit vol saaie momenten en slecht uitgewerkte scènes, en laat zich nog het best omschrijven als een verzameling van alles wat we al eens eerder gezien hebben, maar dan slechter gedaan. Het publiek is ondertussen gewend aan een veel hogere kwaliteitsnorm. Zelfs iets als ?Back to Gaya? ziet er beter uit. Doe dus niet alleen u, maar ook uw kroost een plezier en laat deze film links liggen.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de