The Machinist
Genre: Thriller / Horror
| Duur: 1u42 | Release: 1 Januari 1900 | Land: | Regie: Brad Anderson | Cast: Christian Bale, Jennifer Jason Leigh, Michael Ironside
Het opgepompte lijf dat Christian Bale binnenkort in een Batman-pak zal hijsen en vroeger al tentoonspreidde in American Psycho, is hier geïmplodeerd tot wat nog het meest lijkt op een levend lijk, met botten die het vel doorboren en ogen die dieper in hun kassen zijn gedrongen dan je menselijk mogelijk acht.
Dat is het eerste wat opvalt aan deze sterke, donker gefotografeerde horrorthriller. Hoer-met-gouden-hart Stevie (Leigh) zegt het Bale's personage Reznik meermaals: "If you were any thinner, you wouldn't exist". En inderdaad, Trent Reznik lijkt op een doodzieke Norman Bates en heeft niet toevallig een naam die aan industriële goths Nine Inch Nails refereert. Het universum van 'the machinist' is even donker, snerpend en indrukwekkend.
Reznik heeft meer dan een jaar niet geslapen. Hij is een eenzaat die Dostojevski leest en heil zoekt bij zijn hoertje. Tussen de mannen met afgerukte armen, de voor zijn geestesoog verschijnende moordenaars en de in kanalen plonzende lijken wast hij voortdurend zijn handen, in onschuld. Hoe komen die post-it notes op zijn frigo terecht? Wie is die angstaanjagende kale psycho in zijn rode Pontiac Firebird? De prent laat heel lang heel veel vragen onbeantwoord.
Regisseur Anderson bewees met Session 9 al in staat te zijn tot sobere, door menselijke personages voortgestuwde horror. Daarvoor heb je vooral goeie acteurs en uitmuntend camerawerk nodig, en dat is precies wat deze Spaanse (!) productie biedt. Xavi Giminez, die als cameraman van Jaime Balaguero's Darkness al bewees spooky visuals neer te kunnen zetten, doet zijn reputatie alle eer aan. Rezniks lijf en leven vallen langzaam maar zeker uit elkaar, en dat wordt duidelijk door de clair-obscur fotografie (die scène met de boksauto's!).
'The Machinist' speelt bovendien zeer geslaagd met conventies van het horrorgenre. Bloed druipt langs plinten van de deur, een zoektocht leidt naar 'the last door on the left', spookhuizen op de kermis sturen je -in een fenomenaal vormgegeven en echt angstwekkende sequens- "straight to hell on route 666". Hoewel de prent niet aan cliché's ontsnapt en net iets te lang duurt, is het dus een snoepje voor horrorfans.