Dead Bodies

Fun. Da's het kernwoord van dit low-budget debuut van Quinn, die als assistent-regisseur aan In the name of the father en The Crying Game mee heeft gewerkt. Zijn eerste langspeler doet denken aan Shallow Grave, maar legt de nadruk veel minder bij de (psychologie van de) personages dan bij het verhaal.

Dat steunt op en begint met een voice-over van slacker Tommy: The day i met Jean, my dog died. Een paar maand later heeft die bijzonder bitchy dame, ondertussen zijn ex, zich terug in zijn leven gewurmd. Ze scheurt zijn pakjes sigaretten, vertrappelt zijn cd's. Tommy verliest zijn verstand en veroorzaakt - onvrijwillig - de dood van Jean.

Zo ontwikkelt zich een nachtmerrie waarin niemand is wie hij lijkt (actrice Reilly lijkt dan wel weer verdraaid op Diane Keaton). De schaduwrijke High Definition-beelden worden opgefleurd met een opvallende, britpop-aandoende soundtrack en met wisecracks (I hate French films, but that doesn't mean I'm gonna bomb Paris).

Het charisma van Andrew Scott houdt dit thrillertje bekijkbaar

Andrew Scott won voor deze rol een Irish Film and Television Award, ten nadele van bekendere acteurs als Cillian Murphy (28 Days Later), Colin Farrell (S.W.A.T.) en Aidan Quinn (Song for a Raggy Boy). Niet helemaal onterecht: hoewel deze film een stuk kleiner is dan elk van de concurrenten voert Scotts charisma (en zijn voice-over) de kijkbaarheid van film een heel eind. Een hippe prent voor een groot publiek: het perfecte brains-off televisiethrillertje.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de