Deep Blue

Genre: Documentaire | Duur: 1u32 | Release: 24 Maart 2004 | Land: | Regie: | Cast:

Deep Blue bestaat uit beelden die geselecteerd werden uit de succesvolle docu-reeks van de BBC The Blue Planet, die onder andere in Rare Streken op Canvas te zien was. Het is meteen ook de allereerste documentaire van de BBC die in de zalen uitkomt. Wie al één of meerdere delen van de serie gezien heeft zal ongetwijfeld beamen dat die vol prachtige beelden zat van wonderbaarlijke, intrigerende wezens die vaak nog nooit tevoren door een mens aanschouwd waren: de zwevende struik, de lantaarnvis en de talloze vreemde fluorescerende of transparante wezens die aan de diepste bodems van de oceanen leven.



De serie zat bovendien vol unieke beelden zoals de scène waarin een groep dolfijnen een enorme sardienenbank leegplunderen. Geen enkele wetenschapper had ooit eerder opgemerkt dat dolfijnen samenwerkten tijdens een dergelijke actie, waarbij ze samen jagen door middel van natuurlijke netten die bestaan uit enorme luchtbellen. Niet alleen wetenschappelijk maar ook technisch was de serie een bravourestukje. Nog nooit werden opnames gemaakt op zo'n grote diepte (tot -4500 meter) en onder de meest extreme omstandigheden. Specialisten van over de hele wereld (zowel cameralui als wetenschappers) werden ingeschakeld tijdens het filmproces dat niet minder dan 5 jaar ononderbroken draaiwerk, 7000 uur rushes, tal van (vaak nutteloze) expedities naar meer dan 200 bestemmingen en heel wat technische innovaties gevergd heeft.



Voor wie graag iets wil bijleren over de oceaan en haar bewoners is het echter aan te raden naar de tv-serie te kijken, want de bioscoopfilm heeft allerminst de bedoeling haar kijkers te informeren. Dat dit bedoeld is als massa-entertainment mag blijken uit de pathetische en afleidende composities van George Fenton, uitgevoerd door het Filharmonisch Orkest van Berlijn. Uit de commentaarstem die in soms poëtische bewoordingen uitwijdt over de rijkdom van de onderwaterwereld ("De oceaan is blauw, ondoorgrondelijk blauw") maar vooral uit de neiging tot antropomorfisering in sommige scènes. Zoals de beelden van zwaardwalvissen die er urenlang over doen om een babywalvisje van zijn moeder te scheiden of die van een bende slijkkrabben die een soort latino-dansje ten beste geven.



Los daarvan biedt Deep Blue een unieke bioscoopervaring waarin de adembenemende schoonheid van de natuur in al zijn pracht geëtaleerd wordt. Zelfs als u geen dierenliefhebber bent zijn de abstracte patronen van kleuren en vormen die zich gracieus voortbewegen tegen de immense uitgestrektheid van het blauwe water een streling voor het oog: scholen vissen die zich in draaikolk-patroon bewegen om roofvissen af te leiden, een massa lichtgevende kwallen die verticaal naar boven zwemmen, vreemde alien-achtige wezens die zich op nog vreemdere wijze voortbewegen, de indrukwekkende massiviteit van de blauwe vinvis... Deep Blue biedt de toeschouwer dus niet alleen een blik onder water maar -om de woorden van regisseur Fothergill aan te halen- dompelt je onder in 'een unieke zintuiglijke ervaring'.