Solaris

Het getuigt van enige brutaliteit: één van de grootste sciencefictionmeesterwerken proberen te herfilmen. En ook al mag Soderbergh beweren dat hij zich niet baseerde op Tarkovsky, maar gewoon teruggreep naar het boek van Stanislaw Lem, het voelt voor de liefhebber toch aan of net iemand een remake van Space Odyssey inblikte.

Langs de andere kant verdient een fantastisch boek als dat van Lem misschien wel meerdere verfilmingen.

Solaris is een bizarre planeet die bijna volledig bestaat uit gassen en vloeibare materie, nog niet zo lang geleden wekte de planeet de interesse van de bedrijfswereld. Is de planeet bewoonbaar, zijn er waardevolle delfstoffen te vinden en zulks meer... Ze sturen een onderzoekstation waar ze al snel het contact mee verliezen, een eerste reddingsmissie geraakt ook al vermist. Tijd voor psycholoog Chris Kelvin (George Clooney) om orde op zaken te stellen.

Wat hij aantreft is een bijna verlaten ruimtestation waar slechts twee onderzoekers het hebben overleefd. Maar ook zij zijn niet ongehavend, ze doen nogal... vreemd, psychotisch zeg maar. Solaris doet immers iets met je geest, het wekt overleden familieleden terug tot leven om maar iets te noemen. En psycholoog of niet... wanneer je opeens je overleden vrouw voor je ziet staan is rustig blijven niet echt een optie.

In Solaris, zowel in het boek als bij Tarkovsky, draait alles om sfeer en het trachten te begrijpen van de planeet. Probeert de planeet te communiceren met haar 'slachtoffers', is ie hen goed- of kwaadgezind en hoe zou jij reageren? Soderbergh slaagt hier vrij aardig in, hoewel hij toch wat te veel aandacht schenkt aan de persoon van Chris Kelvin. Echte sciencefictionliefhebbers zullen zich bovendien ergeren aan het ontbreken van achtergrondinformatie... hoe ver ligt Solaris, hebben ze de planeet al geprobed, hoe is de planeet ontdekt,... je zal het boek moeten lezen om erachter te komen.

Toch is ook veel positiefs te vertellen over de versie van Soderbergh, George Clooney acteert voorbeeldig hoewel het verhaal wat te fel rond zijn personage alleen draait. Belangrijker is dat de regisseur er geen typisch Amerikaanse SF van heeft gemaakt. Het tempo is verrassend gezapig voor een Hollywoodfilm - de film deed het trouwens niet zo fantastisch in de VS - en nergens worden er eenvoudige verklaringen geformuleerd. Solaris is en zal altijd een vraagteken blijven.

Een prachtige sciencefictionfilm, eindelijk nog eens eentje van de oude generatie, geen lasergevechten of superinsecten, wel een pakkende nieuwe werkelijkheid.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de