Mongol

Djenghis Khan blijft een tot de verbeelding sprekende figuur. Met zijn Mongoolse ruiterhorden veroverde hij omstreeks 1200 nagenoeg heel Azië, waarmee hij nog steeds een van de grootste veroveraars uit de wereldgeschiedenis is. In Mongol wordt toegespitst op de jonge jaren van de grote Djenghis Khan (opperste leider), geboren als Temudjin. Verwacht dus geen film waarin de veldslagen elkaar opvolgen, maar wel een schets van de lange en harde strijd naar de top.

Om te beginnen zien we het leven van de jonge Temudjin drastisch verkeerd lopen wanneer zijn vader vergiftigd wordt. Hierdoor is hij veroordeeld tot een vluchtelingenleven en blijven de vernederingen hem niet bespaard. Na verloop van tijd weet Temudjin (een sterke hoofdrol van Japanse ster Tadanobu Asano) toch een naam te maken voor zichzelf en komt de focus te liggen om de strijd om de ultieme heerschappij met zijn bloedbroeder Jamukha.

Regisseur en co-auteur Sergei Bodrov, bekend van ondermeer Prisoner of the Mountains, won met Mongol enkele Russische filmprijzen, en de film werd ook geselecteerd als Kazachstaanse inzending voor de Oscars. De Russische cineast levert ons een inkijk in de harde Mongoolse nomadencultuur. De overlevingsstrijd is geen sinecure in de mooie steppelandschappen, en de Mongolen gunnen elkaar het licht in de ogen niet. Vetes en beledigingen worden niet licht vergeten, en enkel kinderen worden gespaard. Uiteindelijk is er een man als Djenghis Khan nodig om een aantal tradities te wijzigen en de onderlinge strijd te staken.

Erg veel historische correctheid vermoeden we evenwel niet in deze film maar storen doet dat niet. De focus van de film ligt dan ook eerder op de leiderschapskwaliteiten van Temudjin, die ondermeer door zijn vrijgevigheid zijn mannen aan zich wist te binden: een tiende van de buit was steeds voor hem, de rest werd eerlijk verdeeld onder de mannen. Via de innige relatie met zijn vrouw Borte leren we ook de menselijke kant van Temudjin kennen.

Minpunt is dat er naar het einde toe toch enkele hiaten in het verhaal komen. Hoe Temudjin er bijvoorbeeld plotseling toch in slaagt om de twistende Mongoolse stammen te verenigen tot een enorm leger blijft een onopgehelderd raadsel. De balans zit simpelweg niet helemaal juist in de film: de aanloop is veel te lang, en de climax te kort. Verder voelt de film uiteindelijk iets te fragmentarisch aan. Mede hierdoor werden we niet echt helemaal wild van Mongol en levert de prent hoogstens een interessante kijkervaring op.

Simon Smessaert Helemaal (niet) akkoord? Lees de