Guernsey

Genre: Drama | Duur: 1u30 | 2005 | Release: 25 Augustus 2005 | Land: Nederland | Regie: Nanouk Leopold | Cast: Maria Kraakman, Fedja Van Huêt, Johanna Ter Steege, Frank Vercruyssen

Als er één innovatie is op de derde editie van het Brussels filmfestival, dan is het wel de verschuiving naar de zomer. We mogen de filmgoden aanbidden: films die vertoond werden op het voorbije filmfestival van Cannes, krijgen zo de kans mee te schepen in de Flageyboot. In het geval van Guernsey, dat de Nederlandse Nanouk Leopold maakte met Rudolph Ellektra Mestdagh, kunnen we daar alleen maar dankbaar voor zijn.

Anna en Sebastian leiden een griezelig perfect leventje. Het koppel heeft zich met zoontje Kees gevestigd in de suburbs. Hij is leraar, zij irrigatiespecialiste. Alles loopt op wieltjes en om verwarring te vermijden heeft het koppel alles gereduceerd tot routineuze handelingen (zelfs hun seks verloopt steeds volgens hetzelfde ritme). Tijdens een werfbezoek aan een site in Egypte treft Anna in een badkamer het opgehangen lijk van een collega aan. Pas dan begint het haar te dagen dat er zelfs bij ogenschijnlijk perfecte mensen een schroefje kan loszitten. Eénmaal terug in Nederland begint ze haar man te schaduwen om hem te betrappen op een misstap die niet strookt met het leven in hun luchtbel.

Guernsey is een klein eilandje dat deel uitmaakt van de kanaaleilanden voor de kust van Bretagne. Een fiscaal belastingsparadijs bovendien, waar poenscheppers in grote getalle naar toe trekken om nog rijker te worden. Zo ook de Anna's vader en dat dik tegen de zin van haar en haar zus.

Regisseuse Nanouk Leopold neemt een hele lange aanloop, maar dat siert Guernsey. Want haar sprong bereikt uiteindelijk steile hoogtes, en het leven loopt nu eenmaal niet als een sneltrein. Het ritme is traag en beheerst, maar nergens wordt de film saai of vervelend. De thematiek deed ons denken aan het eerste deel van Kieslowski's Trois Couleurs. Verhalend lijkt Leopold dan weer de vrouwelijke evenknie van Terrence Mallick: (soms tergend) trage regie, rustieke savannebeelden en stiltes die meer zeggen dan dialogen. Guernsey is dus het bewijs dat die Hollanders wel degelijk meer in hun mars hebben dan lauwe Annie M.G. Schmidt verfilmingen. Oranje boven !