Tamala 2010: A Punk Cat in Space

Tamala 2010 is een compleet geschifte japanse anime die eenvoudige, supervlakke retro zwart-wit beelden afwisselt met driedimensionale apocalyptische stadslandschappen. De surrealistische beeldenstroom wordt op schitterende wijze begeleid door de hypnotische ambient/techno soundtrack. De springerige manier van voortbewegen van Tamala -wat ook begeleid wordt door een eigen geluidje- doet denken aan héél oude Disneyfilms maar de film bevat ook tal van andere referenties, naar onder meer Hanna Barbara, Kubrick, Fritz Lang én Baudrillard. Het verhaal draait rond Tamala, een één jaar oude kettingrokende punkkat die er even schattig uitziet als Hello Kitty, maar de attitude heeft van een Power Puff Girl en de woordenschat van Cartman.

Tamala woont op de kattenplaneet, die volledig wordt gecontroleerd door het megaconglomeraat Catty & Co. Ze besluit de ellende op haar planeet achter zich te laten en trekt op ruimtereis, op zoek naar haar geboorteplaneet. Als haar spaceship crasht belandt ze op de planeet Q, waar een fascistische politiemacht van honden de macht heeft en de kattenbevolking onderdrukt en uitmoordt. Op Q maakt ze kennis met de charmante kater Michelangelo, die Tamala onophoudelijk Moimoi blijft noemen. Samen maken ze allerlei bizarre avonturen mee en worden achternagezeten door Dimitri, een woeste hond die thuis een muis in een kooi houdt om zijn SM-neigingen op uit te werken. Waar het uiteindelijk allemaal toe leidt is te gek voor woorden, de Catty & Co corporatie lijkt verbonden te zijn met de oeroude cultus van Minerva, de katgodin die kinderen brainwasht. Of zoiets.

Ook Tamala lijkt rechtstreeks iets met de cultus én met het bedrijf te maken te hebben maar wat nu precies het verband is wordt me ook na een vijfminuten durende monoloog over metafysica, religie en postmoderne inzichten over de consumptie- en informatiemaatschappij niet echt duidelijk. Misschien kan een tweede visie veel ophelderen. Maar evengoed ook niet. Spijtig, want visueel heeft de film enorm veel te bieden en is ie een hart onder de riem voor klassieke 2D-anime. Met een iets minder complex scenario had dit een echt pareltje kunnen zijn. Maar ach, so it doesn't make any sense: in combinatie met een dikke joint en een Duvel of twee zit je zeker goed voor een hallucinante trip naar kittyland.

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de