A.I.

Er zijn van die films waarvoor je wil bivakkeren voor de bioscoop, je je met een woedende blik het nut van teveel kalenderdagen afvraagt. Zowat de hele Belgische filmscène hapt naar 24 oktober, releasedatum van AI. Het project van intelligente robots broedde al bij Stanley Kubrick vanaf 1980. In 1999 vroeg de meester aan Steven Spielberg de film bij diens overlijden te maken. Spielberg goes Kubrick. Zodus. Onze verwachtingen spanden als een pianosnaar van staalbeton, zenuwen speelden de derde van Mahler, net luid genoeg om uw vraag op windkracht 7 te horen, schreeuwden wij terug: "AI deugt!" Spielberg filmde een uitgekiend verhaal, verliest zich op gepaste tijden in visuele spielereien, maar speelt vooral zijn grootste troef adequaat uit: Haley Joel Osment. Een goede film. Geen grootse.

De toekomst. Het smelten van het ijs heeft wereldwijd honderden steden overstroomd. Deze weersomstandigheden dwongen de mensheid tot een hoogtechnologische maatschappij. Geboortecontrole en robots maken de dienst uit. Op steeds meer terreinen maken mensen gebruik van deze laatsten. Professor Hobby van Cybertronics Manufacturing wil nog verder gaan. Hij creëert een gevoelige robot die een heel scala van emoties, verlangens, dromen en herinneringen zal ontwikkelen.

Henry Swinton, een werknemer bij Cybertronics liet net zijn zoontje voor een ernstige ziekte invriezen. David maakt zijn intrede bij Henry en Monica Swinton. David, geprogrammeerd tot liefde, begint langzaam aan z'n eigen bestaan te twijfelen. Gigolo Joe, een verleidingsrobot neemt hem mee in een kaleidoscopische odyssee, een futuristische zoektocht die hen soms langs hilarische plaatsen brengt (waarschuw uw kinderen voor de sequentie waar ze robots slopen). Alles vat zich samen tot één -onvermijdelijke- vraag: hoe menselijk kan een robot worden?

Eigenlijk is AI in eerste instantie een sprookje: elementen uit Pinokkio (een wezen dat dolgraag bij de mensen wil horen) en The Wizard of Oz (als hij toch maar een hart had) sluipen stiekem het verhaal binnen. Toch levert Spielberg een gevoelig, boeiend verhaal af. Nergens trekt de regisseur van de ultieme huilscène -na al die jaren mag u het rustig toegeven: ook u snotterde in alle kleuren van de regenboog toen ET stierf...-, nergens trekt Spielberg dus emotiegewijs een traangasgranaat open. De zwerftocht van Gigolo Joe en David zijn een lust voor het oog. Science fiction zoals we hem niet eerder zagen. De rots van deze film blijft echter Haley Joel Osment die met flinterdunne nuances acteert als een scheermesje. Uiteraard blijft dit een film van Spielberg, kunnen we ons wel 1000 keer afvragen: "Wat als Kubrick..." "Wat als?"

'Intelligence' voelt als een religieuze ervaring, een koortsdroom, een hilarische cartoon en een Red Bull waar je daadwerkelijk van vliegt. Aanrader.

Helemaal (niet) akkoord? Lees de