Wild Tales

Genre: Zwarte komedie | Duur: 2u02 | 2014 | Release: 1 Oktober 2014 | Land: Argentinië, Spanje | Regie: Damián Szifrón | Cast: Ricardo Darín, Maria Marull, Juan Pablo Colombo, Darío Grandinetti, Walter Donado

Met het door Pedro Almodóvar geproduceerde Wild Tales wist Argentinië een oscarnominatie in de wacht te slepen voor Beste Buitenlandse Film, nadat de vermakelijke prent al op tal van andere bekroningen mocht rekenen. Hoezeer de zwarte humor en meeslepende anekdotiek ook voor een fijn filmpje zorgen, is het vreemd dat de eerder oppervlakkige vertelling veel krachtigere cinema als ons eigen Deux jours, une nuit buiten spel wist te houden.

In Wild Tales belanden de protagonisten van zes verschillende verhalen in een oncontroleerbare situatie. Het verlies van zelfbeheersing, de omstandigheden die niet meezitten of gewoonweg het toeval, laten de figuren in onomkeerbare problemen belanden. Een radeloze bruid, een wraakzuchtige chauffeur, een gefrustreerde ingenieur en een kokkin met moordneigingen zijn maar enkele personages die ons doorheen de verhalen gidsen. 

De toon van de verhalen evolueert van ironisch en gitzwart naar hysterisch en tragisch. Daardoor vangt de film op hoogst amusante, zelfs hilarische wijze aan, om vervolgens in steeds eentoniger en betekenislozer taferelen te stranden. Het schipperen tussen milde scherts, donkere humor en genadeloze paniek brengt de film dus wat uit evenwicht. Hoewel de film met zijn zeer geslaagde aanvangsverhaal genoeg krediet vergaart om ook de rest van het relaas met een grijns uit te zitten, wordt al snel een zekere leegte voelbaar. De verhalen graven niet diep, focussen te weinig op de menselijkheid van de figuren en komen finaal al te vrijblijvend over. 

Jammer ook dat de makers niet iets nadrukkelijker naar een rode draad gezocht hebben. Noch vormeliijk, noch inhoudelijk, kennen de verhalen een verband en dat doet toch enige gemakzucht vermoeden. Een iewat onderlegd scenarist wist daar zo enkele patronen aan toe te voegen die van de film echt een kijkgenot zouden maken. Ook visueel hadden terugkerende thema's het niveau van de prent verhoogd, hoewel de dynamische beeldvoering zeker bijdraagt aan de beleving. 

Wat rest is nog steeds de moeite, al slepen de laatste twee verhalen te lang aan en is de impact van zes aaneensluitende verhalen minder groot dan die van één goed uitgewerkte film. Maar zoals literatuurfans ook van kortverhalen kunnen genieten, is deze vignettefilm leuk vertier voor wie geen lange spanningsboog of emotionele uitdieping nodig heeft om van cinema te genieten.