Priscilla
Genre: Drama
| Duur: 1u53 | 2023 | Release: 3 Januari 2024 | Land: VS | Regie: Sofia Coppola | Cast: Cailee Spaeny, Jacob Elordi, Dagmara Dominczyk, Ari Cohen, Tim Post
Zowel in The Virgin Suicides als in Marie-Antoinette stelde Sofia Coppola al vrouwen centraal die zich aan restricties dienden te houden. In Priscilla is dat eveneens het geval. Deze onderhoudende maar weinig spectaculaire prent laat ons zien hoe Elvis Presley zijn geliefde onder een glazen stolp bewaarde.
De nog lang niet meerderjarige Priscilla komt in het vizier van de tien jaar oudere, wereldberoemde Elvis. Er ontstaat een soort van romance waarbij hij haar lijkt te aanbidden maar intussen ook volkomen isoleert op zijn landgoed Graceland terwijl hij de bloemetjes buiten zet.
Dit relaas, gebaseerd op de memoires van de echte Priscilla Presley (die ook als uitvoerend producent vermeld staat), onthult weinig nieuw. Er is dan ook niet één scène die echt verrast. De cineast graaft niet erg diep in de beleving van het hoofdpersonage en de dramatiek wordt misschien wel iets te subtiel gespreid. Toch ervaart de kijker een sluimerend ongemak en kan je deze film bekijken als een historisch voorbeeld van mannelijke toxiciteit. Elvis wordt daarbij niet nadrukkelijk als een monster afgeschilderd, al wekt hij ook niet meteen sympathie. Ster-in-wording Jacob Elordi combineert charme en dreiging op overtuigende wijze.
De weinig bekende Cailee Spaeny - die op haar beste momenten doet denken aan Shailene Woodley - speelt Priscilla haast een soort object, willoos en karakterloos. Treffend, maar het is een nogal passieve vertolking die vreemd genoeg flink bekroond werd, met o.a. een Gouden Leeuw en een Golden Globenominatie.
Dit relaas onthult weinig maar werkt wel als treffend beeld van een toxische relatie
Coppola drukt eigenlijk enkel haar stempel op de film met wat kenmerkende dromerigheid en een zeer passende soundtrack - voornamelijk werk van het jonge duo Sons of Raphael, naast een aantal sixties-hits (waarvan geen enkele van Presley).
Hoewel tegen het einde de scherpte verdwijnt en de afloop gehaast overkomt, blijft Priscilla voldoende boeien en kan je dit een geslaagd portret noemen.
Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de