Free State of Jones

Genre: Oorlogsdrama | Duur: 2u19 | 2016 | Release: 14 September 2016 | Land: VS | Regie: Gary Ross | Cast: Matthew McConaughey, Gugu Mbatha-Raw, Mahershala Ali, Keri Russell | Scenarist: Gary Ross

Hoewel Matthew Mcconaughey tegenwoordig goed is in zowat elke film waarin hij meespeelt, staat zijn aanwezigheid niet meteen garant voor een geslaagde film. Zo werd Gun Van Sants The Sea of Trees niet bepaald positief onthaald en ook Gary Ross’ Free State of Jones kon op gemengde reacties rekenen. Ross, regisseur van onder andere The Hunger Games en Seabiscuit, waagt zich hier aan een historisch oorlogsdrama maar lijkt zijn vingers lichtjes te verbranden aan het onderwerp.

De film vertelt het verhaal van Newton Knight, een confederale soldaat die deserteert en terugkeert naar Jones County. Samen met enkele gevluchte slaven en andere deserteurs gaat hij de confrontatie aan met de lokale troepenmacht en al snel roepen ze hun bevrijd gebied uit tot de Free State of Jones. Maar wanneer de burgeroorlog eindigt komen de inwoners van Jones County voor nieuwe uitdagingen te staan.

De film opent sterk met een slagveld tussen de Unie en de Confederatie. Maar wanneer Knight's neefje wordt geïntroduceerd en na vijf minuten al sterft - de reden waarom Knight deserteert -  voel je dat er iets knelt aan het schoentje. De film lijkt langzaam aan de focus te verliezen omdat Ross niet goed lijkt te weten of hij de levensloop van Newton Knight in het vizier wil nemen of een breder verhaal wil vertellen over de Amerikaanse burgeroorlog, de reconstructieperiode en de daaruit voortvloeiende rassenproblematiek met de opkomst van de de Klu Klux Klan, de seggregatiewetten en het stemrecht voor de zwarte man.

Zo lijkt Ross veel te veel hooi op de vork te nemen en krijgen we een spoedcursus Amerikaanse geschiedenis die weinig betekenisvol is. De druppel die de emmer doet overlopen is dat het verhaal afgewisseld wordt met overbodige rechtbankscènes 85 jaar later waar Knight's kleinzoon zijn huwelijk met een blanke vrouw moet verdedigen omwille van zijn mogelijke zwarte grootmoeder.

Dat gezegd zijnde, weet Ross zijn film enige visuele flair aan te meten en zorgen de knappe kostuums en decors voor enig gevoel van authenticiteit. Vooral de openingsscène met de mars van de confederalisten is beklijvend met zijn rauwe beelden en nuchtere mise-en-scène. Het is spijtig dat Ross het niveau van het eerste kwartier niet weet door te trekken naar de rest van de film.