The Dig

Genre: Drama | Duur: 1u52 | 2021 | Release: 29 Januari 2021 | Land: Groot-Brittannië | Regie: | Cast: Carey Mulligan, Ralph Fiennes, Lily James, Ben Chaplin, Johnny Flynn, Ken Stott

In deze zachtaardige Netflixproductie staan twee protagonisten centraal die elk op hun manier een soort tristesse uitstralen. Godzijdank moet dat niet tot een romance leiden. Het zou wat te gek zijn. Ralph Fiennes is bijna 60, Mulligan nog lang geen 40. De twee acteurs vormen wel een geweldige tandem die ons door de heerlijk glooiende Britse landschappen gidsen. 

De bevallige weduwe Edith huurt de nogal droge Mr. Brown in om de historische grafheuvels op haar land open te leggen. Al snel blijkt er een vondst met archeologische waarde onder te zitten. Dat trekt de aandacht van museau en archeologen met faam. De ervaren, maar ongediplomeerde Mr. Brown moet plaats maken voor professionals. 

Dit ietwat weemoedige drama is op zijn best als de twee hoofdpersonages alle aandacht krijgen. Ze komen uit twee verschillende werelden maar herkennen in elkaar een soort levenspijn die troostend werkt. Verder hebben ze gemeen dat ze allebei geboeid raken door het verleden dat zich op het landgoed ontbloot. The Dig is evenzeer een ode aan het vakmanschap van grondwerkers en archeologen als een koesterende reflectie op vergankelijkheid en de zinderende kracht van objecten met een verleden.

De nog niet erg ervaren regisseur Simon Stone vindt een standvastige verteltoon. Nu en dan laat hij de personages mijmeren terwijl de actie verder gaat, wat een zekere meditatief effect heeft, ons in uitvergrote vorm welbekend uit het werk van Terrence Malick. Jammer genoeg eisen ook een aantal nevenpersonages de aandacht op. Hun soapy perikelen zijn een stuk minder boeiend en de vertolkingen komen minder doorleefd over. Lily James moet echt nog flink wat boterhammen eten. Mulligan blijkt ons er elke keer opnieuw aan te moeten herinneren dat ze een grandioze actrice is. Fiennes heeft niets meer te bewijzen maar omarmt zijn leeftijd en de rollen die daar bij horen met gratie. 

The Dig verrast dus vooral door de postkaartmelodramatiek van het genre te overstijgen en emoties voelbaar te maken binnen een vrij traditioneel, maar met vakmanschap geschreven verhaal.