Barbie

Speelgoedfabrikant Mattel zal wel in de handen gewreven hebben toen eindelijk iemand een echt grote film op poten zette rond hun populairste product, de pop Barbie. Dat dat uiteindelijk een gelaagde en spitsvondige film zou worden, van een bekroond koppel scenaristen, lag toch minder voor de hand. Het zorgt er alleszins voor dat Barbie niet zomaar een goedkope publiekstrekker wordt, maar ook iets te vertellen heeft.

Barbie leidt haar geweldige leven in een land van roze plastic, tot existentiële twijfels binnen sluipen. Haar al dan niet boyfriend Ken krijgt zowat gelijktijdig haast een identiteitscrisis. Als het tweetal de echte wereld leert kennen, gaan bij Mattel de poppen aan het dansen. Barbie mag geen autonoom denkende, realistische vrouw worden! De gebrainwashte Kens dreigen intussen van Barbieland een patriarchaat te gaan maken.

De opeenstapeling van ideeën en grappen krijgt eerlijk gezegd niet altijd even harmonieus vorm. De plot raast bij momenten voorbij als een aaneenschakeling van sketches maar wil ook ruimte geven aan veel dialogen. Als de personages daarbij toch nergens echt dimensie krijgen, dreigt dat nu en dan ook wat hol en simplistische over te komen. Maar dan krijg je toch weer een heerlijk muzikaal intermezzo, een erg rake, gevatte opmerking, een fijn detail in het decor of een aanstekelijke grap die je aandacht weer aanscherpt. Uiteindelijk is Barbie een slimme bespiegeling van de complexe man-vrouwverhoudingen in onze huidige samenleving en aldus ook erg actuele prent die urgente vragen durft stellen, ook al zullen ze een doorsnee popcornpubliek - en al zeker de jongere kijkers - mogelijk ontgaan.

Finaal is Barbie treffend en clever maar ook overdadig en rommelig. Er is een overvloed aan ideeën en bedenkingen die allemaal per se in de film moeten, waardoor het scenario nergens echt gestroomlijnd raakt en de diepgang op dramatisch vlak ontbreekt. Er valt ook al snel enige inconsequentie op te merken in de hele opzet rond de twee werelden. De acteurs zijn erg genietbaar maar maken ze het verschil?

Een even amusante als kritische benadering van een speelgoedicoon.

Misschien dat Barbie als cultureel fenomeen dan toch te groots is om er een echt wezenlijke film rond op te bouwen. De ambitie om er zowel een publieksvriendelijke komedie van te maken als een scherpe satire, wordt niet helemaal waargemaakt. Een consensus tussen het kritisch benaderen van een klassieker onder het meisjesspeelgoed en het amuseren van een bereidwillige kijker, zorgt voor een wrijving die verhindert dat Barbie echt grandioos wordt.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de