Away from her

Hoewel Fiona aan Alzheimer lijdt, kan je toch niet anders dan jaloers zijn op de wijze waarop zij en haar man Grant al 44 jaar samenleven. De setting, een prachtig huis met houten interieur in een besneeuwd Canadees landschap nabij Ontario, dient de sereniteit die debutante Sarah Polley met de tragiek van dit drama nastreeft. De beelden van de langlaufende Fiona lijken symbolisch gebruikt te worden. Net zoals de sneeuw onder haar latten, glijdt haar geheugen stilaan weg. Het is de meest zichtbare en pijnlijke eigenschap van de ziekte Alzheimer. ?Soms is vergetelheid heerlijk?, stelt Fiona. De adembenemnde oude dame, die nog steeds een stevige portie seksuele aantrekkingskracht bezit, besluit echter te voorkomen dat ze verdwijnt onder het oog van haar man. Grant worstelt er echter flink mee dat hij haar noodgedwongen moet opgeven.

De Britse Julie Christie neemt in Away From Her de hoofdrol voor haar rekening. Christie is de briljante actrice die in 1965 een Oscar won voor haar vertolking van Diana in Darling. Ze speelde naast Warren Beaty (Shampoo, 1975 en Heaven Can Wait, 1978), Donald Sutherland (Don't Look Now, 1973) en recent zelfs nog naast Brad Pitt in Troy. De Canadees Gordon Pinsent, die eveneens schitterend is, is vooral bekend uit televisieseries en -films en van op de Noord-Amerikaanse theaterpodia. Er is veel kans dat de vertolkingen in Away from Her minstens één van hen een Oscarnominatie zal opleveren.

Het script van Away From Her is een adaptatie van het kortverhaal The Bear Came Over The Mountain van de gevierde auteur Alice Munro. Cineaste Sarah Polley is niet onbekend in de filmwereld. De jonge Canadese leverde sinds haar zesde al heel wat gedegen acteerprestaties af, in onder meer The Sweet Hereafter, Road to Avonlea en eXistenZ. Ze schreef en regisseerde ook reeds twee kortfilms. Een paar jaar terug, op terugweg van IJsland, waar ze acteerde in No Such Thing, las ze Munro's kortverhaal. Ze had ook net met Julie Christie gewerkt en bleef zich haar gezicht voorstellen terwijl ze het las. Het fascineerde haar zodanig dat ze besloot het verhaal te verfilmen. Alice Munro was niet betrokken bij de adaptatie maar liet achteraf weten zeer tevreden te zijn met het resultaat.

Aannemelijk, want deze debuutfilm bevat diepgang en affectie en raadt ons aan te dansen zolang je kunt. De film weet te ontroeren zonder daarin te overdrijven.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de