Grâce à Dieu

Genre: Drama | Duur: 2u17 | 2018 | Release: 3 April 2019 | Land: Frankrijk | Regie: François Ozon | Cast: Melvil Poupaud, Swann Arlaud, Denis Ménochet, Eric Caravaca, Josiane Balasko, Hélène Vincent

Voor comfortabele cinema hoef je niet bij François Ozon te zijn, dat weten we intussen. De Franse cineast durft wel eens scherp uithalen en kent weinig taboes. Ook zijn 18e film (op 20 jaar tijd!) schopt haast letterlijk tegen heilige huisjes maar is tegelijk ook zijn meest ernstige, franjeloze productie. 

 

In dit sober gebrachte relaas worden geleidelijk aan drie hoofdpersonages voorgesteld. Ze kennen elkaar niet maar hebben een gemeenschappelijk trauma: ze werden alledrie het slachtoffer van een pedofiele priester. De drie heel verschillende mannen vinden elkaar, én anderen, en richten een organisatie op waarmee ze meer ruchtbaarheid willen geven aan deze door de kerk gebagatelliseerde zaak. Een confrontatie met de intussen 71-jarige priester leert hen echter dat de aartsbisschop al een tijd op de hoogte was. Herkenbaar in heel wat katholieke landen - het is nog niet erg lang geleden dat ene Roger het bij ons over 'een relatietje' had en o.a. Spotlight verhaalde met succes over een gelijkaardige zaak. 

Ozon houdt het dramatisch gehalte van deze film opvallend in toom. Zijn plot lijkt waarheidsgetrouw en kent amper filmische toegevingen. Daardoor heeft deze prent een hoog documentair karakter, waarbij we in talloze voice-overs de correspondentie te horen krijgen tussen allerlei geciviliseerde betrokkenen en de acties opgehangen worden aan het procedurele. Ondanks de lange duur kent Grâce à Dieu echter een jachtig tempo. Hoewel het onderwerp niet nieuw is, spat de urgentie en verontwaardiging van het scherm, maar Ozon houdt het zo feitelijk mogelijk. Toch zien we personages van vlees en bloed, wiens perikelen aangrijpen. De doorleefde, intense vertolkingen houden de aandacht mee vast. Poupaud en Ménochet zijn raspaardjes, Arlaud is een opmerkelijke (relatieve) nieuwkomer die het meest treffende personage krachtig vertolkt. 

François Ozon in verrassende sociaal geëngageerde doen.

In dit waargebeurde en nog steeds erg actuele relaas toont Ozon zich ietwat verrassend een sociaal geëngegeerde filmmaker. De man van vele genres heeft zijn speelveld met succes uitgebreid en zet ons meteen aan tot een update van Met Roger naar de cinema

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien