Wild

De voettocht die Cheryl Strayed in de jaren '90 aflegde doorheen de vrij ruwe natuur van de VS, diende voor haar een bezinning en heroriëntering te zijn. Na de dood van haar moeder belandde ze immers in een spiraal van drugs en losbandige seks. Bijna 100 dagen lang volgde ze een trekkersroute die voor haar helend werkte. Het boek dat ze nadien over deze ervaring schreef, is het bronmateriaal voor deze behoorlijke film.

Wild wandelt met Cheryl vooral mee naar de plaatsen die ze in haar hoofd bezoekt. Het zijn niet de meest aangename plekken. Vooral de aftakeling en vroege dood van haar moeder, blijven voor hevige emoties zorgen. De uit woestijnen en gebergtes bestaande omgeving trotseren, valt in het niets bij het aanvaarden van de foute keuzes die je gemaakt hebt.

Hoe hou je een trektocht boeiend? Jean-Marc Vallée (Dallas Buyers Club, C.R.A.Z.Y.) betrekt de kijker in sterke mate bij Cheryl’s beleving. We zien in knappe montageconstructies hoe citaten, liedjes, gesprekken, herinneringen en ervaringen in het heden en verleden bezinnend werken. De film zelf weet in grote mate even reflectief te zijn. Hoewel Cheryl geen belangrijk persoon is, en haar prestatie enkel een overwinning op zichzelf is, slagen de makers er in de daden van deze protagoniste groots te laten lijken. Scenarist van dienst Nick Hornby (An Education, High Fidelity) is dan ook niet van de minste.

De zoektocht van de protagoniste naar verlossing, levert een reflectieve, ingetogen film op.

Reese Witherspoon, die dringend toe was aan zowel een ernstige film als een vertolking waar ze zich mee kon herprofileren, weet verrassend genoeg genuanceerd uit de hoek te komen en maakt van Cheryl een geloofwaardig, doorbloed personage, ook al is ze in werkelijkheid jaren ouder. Ze kreeg er haar tweede oscarnominatie voor.

Wild is dus gelukkig geen ijdelheidsproject, maar een ingetogen, bescheiden relaas van iemand die drastisch het roer omgooit in het streven naar verlossing. Fijn kijkvoer.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de