Lees ook: Deel 1: Erik Stockman (Humo) Deel 2: Jan Temmerman (De Morgen) Deel 3: Patrick Duynslaegher (Knack) Deel 4: Harry Kumel Niet vrij van zenuwen begaven K.U.T- redacteurs Jan en Pol zich naar ?Le Cirio?, het Brussels café van afspraak voor het interview met Humo?s filmrecensent Erik Stockman. ?Hoe moeten we hem nu herkennen??, vroegen we ons luidop af. Op het moment van onze aankomst kijkt een jongeman even op en plooit terstond de krant die hij aan het lezen was dicht. Aha, dat moet ?m zijn. Dit is dus de man die ?volgens zijn eigen geschriften althans-zijn kinderen Frodo, Bilbo en Gollem gedoopt heeft (recensie The Fellowship of the Ring), een dreigende mid-life crisis probeert af te wenden (recensie The Hulk), en zijn wijnkelder-gevuld met door filmdistributeurs geschonken kratten Chateau Pétrus en Champagne- maar niet leeggedronken krijgt (recensie Dumb and Dumberer). Desondanks ziet hij er nog zeer jong uit. Met zijn sportieve kledij en vooral zijn lang new-wave kapsel zou hij zo in het Kultuurkaffee van de VUB kunnen plaatsnemen. Eén ?omen? is ons echter niet ontgaan: de brede trappist voor zijn neus verraadt dat we hier te maken hebben met een man met smaak. Erik Stockman schudt ons vriendelijk de hand en pareert, al krabbend door zijn haar, onze initiële laudatio?s met een minzame bescheidenheid die hem gedurende het hele interview zal kenmerken. ES: Ik weet heel weinig van film. Er zijn mensen met een hele grote encyclopedische kennis, maar dat is bij mij niet het geval. Ik zou twintig minuten moeten nadenken om bijv. zes films met Katherine Hepburn op te sommen. Na een halfuur kom ik misschien aan vijftien. Om maar te zeggen dat ik geen parate kennis-persoon ben. Ook voor stomende inside information zijn jullie bij mij niet aan het juiste adres. Ik beweeg mij helaas niet in de juiste kringen? Hoe wordt men Vlaams filmrecensent? Alleszins, hoe bent u het geworden? Wat hebt u gestudeerd en welk parcours hebt u afgelegd? ES: Mijn studies hebben niks te maken met wat ik doe. Ik heb Vergelijkende Cultuurwetenschappen gestudeerd in Gent. Ik had een thesisjaar en toen ben ik voor Humo een paar dingen beginnen doen. Kleine stukjes schrijven, vertalingen maken. Het soort werk wat ze stagiairs toeschuiven. Mijn broer deed de filmrubriek, van 1991 tot 1996. En dan had ik het geluk dat mijn voorgangers, Tom en Jerry, er in 1998 mee ophielden. Filmrecensent voor de Humo, is dat een fulltime job? ES: Wel, euh?(wrijft wat ongemakkelijk het haar uit de ogen) Ik doe ook af en toe interviews. Ja, het is wel degelijk een job. Maar ik durf niet zeggen ?of uitrekenen- hoeveel uur ik per week werk. (lacht) Wat vindt u van het algemene niveau van de Vlaamse filmkritiek? Zo is er Jan Bucquoy die in ?Recht Van Antwoord? beweert dat het niveau van de Vlaamse filmkritiek nog lager ligt dan dat van de Vlaamse film. ES: Bucquoy is een schertsfiguur. Die neem ik niet echt ernstig. Maar dat de Vlaamse filmkritiek weinig niveau haalt, daar heeft ie ergens wel een punt. Dat komt omdat wij ook geen vakbladen of echte filmbladen hebben. In Frankrijk heb je ?Première?, ?Studio? en ?Cahiers du Cinéma?. In Nederland ?Skrien?. Bij ons ?Film en Televisie?, maar dan houdt het op. Maar ik schrijf eigenlijk geen echte filmkritieken. In Humo is de filmpagina een soort consumentenrubriek. Daarmee bedoel ik: wekelijks een overzicht geven van wat er in de zalen speelt en zeggen of ik het een goeie of slecht film vind. Punt. Dat houdt het midden tussen een recensie en een filmtip. Onder filmkritiek versta ik meer iets als wat ?Cahiers du Cinéma? doet, uitgebreider, met analyses van films. Da?s interessant voor filmfans, maar zoiets hebben we bij ons niet. Da?s jammer, want in Vlaanderen blijft het allemaal misschien wat aan de oppervlakte. Maar dat het de schuld is van de Vlaamse filmkritiek dat er geen mensen naar Vlaamse films gaan kijken, is natuurlijk onzin. Excuseer, maar ?consumentenrubriek? klinkt net als een marketingterm. Schrijft u dan ook naar een bepaalde doelgroep toe? ES: (categoriek) Neen, absoluut niet. Als ik dat zou doen, zou ik rekening moeten houden of een film als Matrix Reloaded aanslaat bij de aan videogames verslingerde jeugd. Beetje op mijn tellen passen, voorzichtig zijn om die mensen niet voor het hoofd te stoten. Maar dat doe ik natuurlijk niet, ik schrijf uiteindelijk alleen voor mezelf. Dat ik mijn eigen mening kan spuien en met rust word gelaten door de hoofdredactie, is de luxe die ik heb. U krijgt dus geen inhoudelijke eindredactie? ES: Neen. Nooit gehad. Zelfs met Guy Mortier ?die een grote filmfan is- heb ik het nog nooit over film gehad. Enerzijds is dat spijtig, want ik zou graag met hem eens van gedachten wisselen. Maar anderzijds is het goed dat hij me mijn onafhankelijkheid laat. Toen De Verlossing van Hugo Claus uitkwam, bijvoorbeeld, stonden er twee grote interviews in de Humo. En dan kom ik daar af met een vernietigende recensie? Ik was er niet bij, maar toen is er wel even gezucht op de redactievergadering. Maar ze hebben mij met rust, en de recensie onaangetast, gelaten.