Fragile

Genre: Horror | Duur: 1u41 | 2005 | Release: 17 Augustus 2006 | Land: Groot-Brittannië, Spanje | Regie: Jaume Balagueró | Cast: Calista Flockhart, Yasmin Murphy, Richard Roxburgh, Elena Anaya, Gemma Jones

De Spanjaard Jaume Balagueró is geen onbekende meer voor het BIFFF. Vorig jaar kwam hij er het visuele pareltje Darkness voorstellen en in 2000 ging hij met zijn debuut Nameless aan de haal met de Gouden Raaf, de grootste onderscheiding op het festival. Balagueró werd plots in één adem genoemd met Amenábar (The Others) en M. Night Shyamalan (The Sixth Sense) en kreeg een heel pak poen toegeschoven om de ziekenhuisthriller Fragile in te blikken. Driewerf helaas is de film even fragiel als de titel doet uitschijnen.

Ziekenhuizen zijn al sinds mensenheugenis de ultieme locatie voor gespook en gegriezel (herinner u Lars Von Trier's The Kingdom of de jongste seizoenen van de VTM-serie Spoed), omdat het net daar is dat het kwaad het minste wordt verwacht. Ook hier word het beeld van het ziekenhuis als oord van bescherming met de grond gelijk gemaakt. Amy (Calista 'Ally McBeal' Flockhart) werkt als verpleegster in het Mercy Falls kinderziekenhuis. Ze merkt al gauw dat er daar iets vreemd aan de hand is. De kinderen zijn bang van de 'Mechanical Girl', een spook dat nu op de bovenste verdieping huist en zich sporadisch laat opmerken door de patiëntjes.

Fragile is het resultaat van wat er gebeurt wanneer een gereputeerde genre-regisseur zich laat vangen in de mazen van grote filmbonzen. Het unieke huiverelement van zijn vorige werken is vervangen door typisch Amerikaanse spookhuishorror. Amy is een variatie op het prototype van de horrorchick: de naïeve blonde, die stoïcijns op zoek gaat naar het gevaar en ondertussen moet afrekenen met haar eigen innerlijke demonen. Voorspeller van het onheil, de 15-jarige Maggie , is dan weer gecreëerd naar het Aziatische voorbeeld: zwart lang sluikhaar en droeve blik. Alle originaliteit is zoek, evenals de spanning, die op een wel heel goedkope manier geëvoceerd wordt door een veel te nadrukkelijke soundtrack van Roque Baños (The Machinist) .

Toch is het niet al kommer en kwel (of is dat in deze context net wél goed?). Want horrorfilms moeten het zelden hebben van hun originaliteit, vaak integendeel. Spanning wordt net gecreëerd door het feit dat je wéét dat er zich achter de hoek iets schuilhoudt, dat spoken zich altijd op zolders bevinden en dat kleine meisjes (net zoals oude dames) altijd de waarheid spreken als het over geesten gaat. Want ondanks alle bovenstaande kritiek wérkt de film bij momenten wel. De decennia lange afgesloten bovenetage van het hospitaal ís creepy en ja, we moesten gilletjes onderdrukken wanneer het hét zich schichtig aan de lens onttrekt.

Fragile is dus een horrorfilm geworden die wel degelijk werkt. Enkel jammer dat Balagueró, ooit door het gerenommeerde filmtijdschrift Variety een 'European Director to watch' genoemd, er niet in slaagde meer dan een pure genrefilm af te leveren.