Plane Dead

Een vlucht van Concord Air steeg op in Los Angeles en moet landen in Parijs maar botst op stevige turbulentie. De wulpse stewardessen worden ongerust, de hoofdpiloot blijft koel maar vraagt zijn second in command wel de onderhavige situatie te checken. Er is immers een dode aan boord: in een zwaarbewaakte kist ligt het lijk van een vrouwelijke wetenschapster, overleden na testen met een genetisch gemanipuleerd virus. Haar meereizende collega bleef spaarzaam met commentaar maar ontdekt al snel dat zijn biomedische geheim niet bewaard zal blijven: de kist is leeg? Dat leidt tot een bloedbad, natuurlijk.

Als kijker kun je niet wachten tot de vreselijke passagiers gruwelijk aan hun einde komen. Er zijn de twee cliché koppeltjes uit de Amerikaanse tienerfilm -de dames spreken elkaar exclusief aan met ?bitch?, de heren werpen wat Amerikaanse voetballen in het rond. Maar ook de non en de heroïsche Tiger Woods-achtige golfkampioen. En net zoals in ? de verwijzing valt niet te vermijden ? Snakes on a Plane is er een detective die zijn gevangene in de gaten moet houden. De meesten onder hen staat een miserabel lot te wachten, maar dat komt hier niet door slijmerig groen duivelsgebroed, wel door onze favoriete ondoden. De pitch van Plane Dead is even simpel als geniaal: een hedendaagse Airplane! met zombies.

Vergeleken met de Samuel L. Jackson film of met grootschalige Romero-remake Dawn of the Dead heeft Plane Dead natuurlijk een minibudget, maar dat maakt meteen een groot deel van zijn zompige charme uit: als het schermpje op de door dampen omringde lijkkist knipperend melding maakt van ?system failure?, rijst er een hoogblonde helleveeg uit op. Haar bewaker haalt een al te dik, old skool automatisch pistool boven, maar mist haar natuurlijk en raakt een zekeringendoos die er ouder uitziet dan degene uit uw grootmoeders kelder. De lichten gaan uit? . Dadelijk daarna wordt ons middels groene led-letters diets gemaakt dat de kleine kamer die we zien zich in het Pentagon bevindt. De acteurs die we de virussituatie daar zien bespreken zijn niet direct geloofwaardig als leiders van het Amerikaanse leger. De kartonnen muren en plafonds waar later zombies doorheen zullen opduiken zijn dat evenmin. En zo is het goed want het resulterende ?doe het zelf?-gevoel haalt de entertainmentwaarde van deze ideale festivalfilm een stuk naar omhoog.

Plane Dead is puur escapisme, dat bij de helft het tempo teveel laat zakken en wel erg lang blijft steken bij het neerkegelen van steeds meer zombies. Gelukkig worden net op tijd een paar goede vondsten voorgeschoteld, zoals de zombiemoord met paraplu of de non zonder benen. Verwijzingen naar terrorisme of realistische beelden van terreur-aan-boord zoals in het sublieme United 93, zijn hier ver weg, maar we missen ze allerminst.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de