L'Emploi du temps

Vincent, een veertiger, is bedrijfconsulent en voelt zich ongelukkig met zijn huidige werk (compleet terecht uiteraard). Door zich op American Beauty-acthige wijze verveeld uit te laten over zijn werk wordt hij dan ook ontslagen. Niet dat hij dit erg zou vinden maar zijn familie wil hij niets laten weten totdat hij ander en beter werk heeft gevonden.

Helaas voor hem gaat een gepland ander werk niet door.. Inmiddelds heeft hij een heel verhaal verzonnen tegen zijn familie dat hij tewerkgesteld is als hoge piet ergens voor de Europese Commissie in Genève. Uiteraard klopt dit niet, maar om de schijn op te houden gaat hij wel iedere week naar Genève, kiest daar het mooiste gebouw uit en zit dagen lang, van nine-to-five, in de lobby.

Totdat hij toch wel wat te fel de aandacht trekt en het pand moet verlaten. Daarbij moet hij ook aan geld zien te geraken. Door zijn vrienden en familie op te lichten door hen valse investeringen te laten doen krijgt hij tijdelijk wat geld in het laatje.

Uiteraard kan dit niet blijven duren, en hoe meer hij zichzelf ingraaft in zijn web van leugens hoe wanhopiger zijn situatie wordt.

L'Emploi du temps had potentieel.. het portret van een gefrustreerde veertiger die tervergeefs probeert zijn levenspad te wijzijngen had meer kunnen worden dan nu. Deze film trapt in de valstrikken waar zoveel Franse films in trappen : te lang en te veel nodeloze conversaties. Toch blijft de film het bekijken waard al was het maar als witteboord tegenhanger van Rosetta.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de