Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald

Genre: Avontuur | Duur: 2u14 | 2018 | Release: 14 November 2018 | Land: VS | Regie: | Cast: Eddie Redmayne, Katherine Waterston, Johnny Depp, Jude Law, Alison Sudol, Zoë Kravitz, Dan Fogler, Ezra Miller

We wilden meer, zo klonk de conlusie na Fantastic Beast and Where to Find Them, de start van een franchise die het Harry Potterteam twee jaar geleden opzette. Maar we wilden ook beter. Minder gepolijst graag, spannender liefst, uitgediepter ook. Helaas, dat was blijkbaar te veel gevraagd. The Crimes of Grindelwald is een repetitief, langdradig en weinig bezield cgi-spektakel geworden. 

De prent vangt aan waar de vorige eindigde. Of zo ongeveer toch, want wie weet eigenlijk nog precies hoe één en ander in elkaar zat? Al snel wordt de kijker overdonderd met termen waarvan je niet weet of je ze al hoort te kennen en vallen de namen van personages die je niet allemaal kan situeren. Met een zekere arrogantie veronderstelt deze film dat we helemaal vertrouwd zijn met dit universum vol dreuzels, magiërs en fabeldieren. Ook het hele verdere verloop van dit relaas horen we te kunnen volgen, maar we vroegen ons toch al vrij snel af wie deze vermoeiende opeenvolging van magisch gedoe en paniekerige personages nog zou kunnen reconstrueren. Terwijl er eigenlijk, alles welbeschouwd, niet veel meer gebeurt dan dat de snoodaard Grindelwald zijn plannen tracht waar te maken om een kloof te slaan tussen mensen en magiërs. Tussendoor bestoken de nog steeds beperkt uitgewerkte en flets vertolkte personages ons met informatie in de hoop dat we toch ietwat betrokken raken bij deze gerokken plot. 

Je heil zoeken in de visuele allure van de prent helpt helaas ook al niet. Het zoveelste verbluffende decor, voor de tiende keer een object uit zichzelf zien bewegen of verschijnen, nog maar eens een personage eensklaps zien opduiken of verdwijnen, een -tigste dreigende wolkenhemel of vlammenzee, ... en dat allemaal op een nimmer pauzerende klassieke soundtrack: uitputtend. Het raast allemaal voorbij zonder veel waarneembare emotie, zonder dat het iets los maakt, laat staan opwinding of sensatie. 

Misschien heeft deze reeks gewoonweg eens een nieuwe regisseur nodig. David Yates heeft vier Harry Potters op zijn naam staan en zal ook de volgende drie delen van de Fantastic Beasts op zich nemen, maar de man heeft alle persoonlijkheid opgeofferd ten dienste van een dwaas gemaakt publiek dat met de mond open op de volgende hap wacht, kauwt zonder echt wat te smaken en intussen zonder het te beseffen een indigestie oploopt.

We dachten deze popcornprent nog een sterretje toe te schrijven voor dat greintje vermaak, maar bij Kutfilm moet ook één ster verdiend worden, en dan moeten we maar even streng zijn: dit is gewoon slecht.