Benedetta

Genre: Drama | Duur: 2u07 | 2021 | Release: 8 September 2021 | Land: Frankrijk | Regie: Paul Verhoeven | Cast: Virginia Efira, Daphne Patakia, Charlotte Rampling, Lambert Wilson, Louise Chevilotte

Paul Verhoeven slaagde er enkele jaren geleden in zich met Elle (weer) helemaal interessant te maken. De regisseur die er tot dan toe enkel in geïnteresseerd leek de primaire behoeften van een publiek te triggeren, kwam plots aanzetten met een bruut en sensationeel maar prachtig beheerst drama. De 82-jarige cineast zoekt het met Benedetta opnieuw in het Frans en bespeelt zijn vertrouwde thema's weer met sardonisch genoegen, maar verhult nauwelijks dat hij enkel wil provoceren. 

Het verhaal van de 17e -eeuwse kloosterzuster Benedetta, die religeuze visioenen en stigmata had, maar er ook een affaire op nahield met een van de straat geplukte novice, biedt de filmmaker alle kansen om zijn stokpaardjes van stal te halen: macht, religie, seks, hypocrisie. De mechanieken achter de kloosterregels of de goedgelovigheid van tja... gelovigen, lijken saillante fundamenten voor een venijnig kijkstuk, waarbij de ernst gecounterd wordt met een pulpy, sexy relaas van een lesbische verhouding. 

Maar dat is Benedetta niet helemaal geworden. De scherp bedoelde beschouwingen worden gereduceerd tot one-liners (Charlotte Rampling die 'a convent is not a place for charity' sist, weliswaar heerlijk), de psychologische uitdieping wordt beperkt tot theatrale overernst met stereotiep handelende nevenpersonages  en religie lijkt maar een narratieve dekmantel om de scènes vol wellust een aura van verbod te geven. De aantrekkingskracht tussen de twee vrouwen krijgt enkel vorm in soms goedkoop aandoende soft-erotische taferelen die karakteruitwerking missen. Benedetta is zo expliciet - we hadden het kunnen stellen zonder kakkende nonnen - dat de sensatie de bovenhand krijgt en je scène na scène de scoringsdrang van de cineast ervaart. Bloed en bloot, om meer is het alweer niet te doen bij Verhoeven. 

Virginie Efira heeft als titelpersonage een krachtige uitstraling maar is ze met haar 43 niet te oud om ons te laten geloven dat ze een wereldvreemd nonnetje is? De ware aard van de protagoniste onthullen, lijkt er voor Verhoeven echter al snel niet meer toe te doen. Of Benedetta dan verwonderd en oprecht is, of doortrapt en manipulatief, had de essentie van de film moeten zijn. Maar nu onthouden we vooral waar mariabeeldjes nog kunnen voor dienen en wat zelfverminking met de borsten doet

Benedetta is eigenlijk een platte bedoening waar een air van artisticiteit rondhangt, vooral omdat je de film bij ons ook in de arthousecinema's vindt en we na Elle verkeerdelijk meenden Verhoeven op zijn oude dag als een meer mature filmmaker te zien die het makkelijke succes achter zich had gelaten. Maar Showgirls 2.0 zou als ondertitel echter niet misstaan.