Partir

De doorwinterde Franse cineaste Catherine Corsini brengt met Partir een klassieke tragedie: een rijkeluisvrouw voelt zich aangetrokken tot een arbeider en werpt daarvoor alle zekerheden en veiligheden in de waagschaal. De eerste scène van de film verraadt al dat dat niet goed kan aflopen, maar we moeten het in flashback vertelde relaas afwachten om het precieze lot van de protagonisten te kennen.

Corsini schreef zelf ook het scenario van deze film en volgt daarvoor de conventies van het genre op uiterst vakkundige wijze. De relatie tussen de twee minnaars groeit op geloofwaardige wijze. De romance ontstaat haast instinctief en de cineaste weet voelbaar te maken hoe hoofdpersonage Suzanne er haar hele bestaan voor over heeft samen te zijn met klusjesman Ivan. De bij momenten dierlijke aantrekkingskracht krijgt vorm in enkele passionele vrijscènes. Hoe overtuigend de plotuitwerking van Partir ook moge zijn, iets nieuws krijgen we niet te zien. Dit tragische verhaal bewandelt gekende paden en weet daardoor slechts in beperkte mate te boeien.

De prima casting draagt wel bij tot de kwaliteit van de film. Kristin Scott Thomas krijgt in Frankrijk duidelijk mooiere rollen aangeboden dan in Hollywood. Waar ze daar als beeldvuller fungeert in ondingen als Confessions of a Shopaholic of Easy Virtue, laten de Fransen haar emotioneel diep gaan in Il y a longtemps que je t'aime en Partir. In het rijtje van stijlvolle Françaises als Isabelle Huppert, Charlotte Rampling en Catherine Deneuve, past gerust nog een Britse. Scott Thomas' tegenspeler is de wat onwaarschijnlijk gecaste Sergi López (El Laberinto del Fauno, Décalage Horaire), in wie je aanvankelijk geen aantrekkelijke vent ziet voor wie een elegante vrouw als Suzanne alles zou opgeven. Maar de acteur heeft slechts enkele scènes nodig om aan te tonen dat de rol hem als gegoten zit en we verder moeten kijken dan zijn uiterlijk.

In zijn soberheid en trefzekerheid is Partir best geslaagd. De levensechte personages houden de aandacht vast. Maar de emotionele impact is kleiner dan verhoopt en in essentie is dit verhaal al iets te vaak verteld.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de