Shallow Grave

Er zullen er niet zoveel Shallow Grave vermeld hebben als eerste lul-film, maar de echte kenners (wij dus) weten uiteraard dat er toch een lulletje in voorkomt. Van een dode weliswaar, maar een lul is een lul is een lul, niet waar?

Dit lichaamsdeel behoort trouwens toe aan Hugo, de nieuwe (ex-)flatmate van een groepje van drie vrienden, die buiten een vrij sympathieke kerel vooral stinkend rijk blijkt te zijn. In een koffertje vinden onze jonge medemensen enkele miljoentjes en besluiten dit dan maar te houden. Politie verwittigen gaat uiteraard niet en na een tijdje begint zo'n lijk toch alleen maar te stinken: een creatieve oplossing dringt zich op. Enkele strootjestrekkingen later, enige handen en voeten minder en een grafje meer et voilà. Lijk begraven, geen stank meer, leve het geld. Jammer dat diegene met het kortste strootje enigszins paranoïde annex schizofreen is geworden, maar je kan niet alles hebben in het leven, natuurlijk.

En er blijken inderdaad nogal wat redenen te zijn om een beetje achterdochtig te worden. Zo'n hoop geld: Ooit was het waarschijnlijk van iemand en het is al evenzeer waarschijnlijk dat hij of zij dit terug zal willen. De heren criminelen in kwestie gaan vrij overtuigend te werk en weten al snel de vorige verblijfplaats van Mr. Lijk te achterhalen.

Om de een of andere reden wordt deze film vaak als absolute klassieker vermeld. Niet volledig terecht lijkt mij. Het is wel een spannend verhaaltje, een beetje film noir met een vleugje zwartgallige humor. Maar het verhaal is verder onorigineel, de karakters zijn vreselijk stereotiep, het einde is dan weer wel goed. Een leuk filmpje om deze reeks mee te starten dus, de echte klassiekers moeten echter nog komen.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de