Aaltra

Ben is een luie, dikke boerenknecht met snor en baard. Gus is kaderlid en grote fan van motorcrosser Stefan Everts. De twee buren haten elkaar. Als ze in een gevecht verwikkeld raken, verliezen beiden hun benen. Hoewel ze nauwelijks een woord wisselen, zijn ze tot elkaar veroordeeld en herkennen ze zich langzaam in elkaars misantropie. De rolstoelpatiënten versus de wereld: de strijd kan beginnen...

Aaltra is een Belgische, zeer opmerkelijke roadmovie. Het nationale gehalte zit hem in de talenmoes (naast Duits, Frans en Nederlands wordt er ook een mondje Fins gesproken) én het grote ?dans ta gueule?-gehalte. De film is zeer zelfbewust: naast bijzonder grappige cameo?s van Jan Bucquoy, Benoît Poelvoorde en Jason Flemyng (Snatch, From Hell) komt ook grootmeester Aki Kaurismäki (The man without a past) even langs. De makers, niet bang van een gore grap of van uitgestreken gezichten, hebben duidelijk ontzag voor het nietsontziende van een ?C?est arrivé près de chez vous? maar hebben zich vooral op het werk van de Fin gebaseerd.

Maar de no-budget beeldkwaliteit, in zwart-wit bovendien, verdraagt het trage tempo (sommige shots blijven maar aanhouden) niet altijd. Bovendien kunnen de regisseurs niet tippen aan Kaurismäki?s humanisme of vooral zijn mise-en-scène, toch essentiële componenten binnen ?s mans hilarische, onlogische drama?s. Toch bevat ook Aaltra visueel een paar originele vondsten, zo bijvoorbeeld het gelaagde beeld waarin het thuiswerkende kaderlid onder zijn voeten krijgt van de chef op het scherm, terwijl hij zelf op straat door zijn buur onder de pesticiden wordt gespoten.

Door de do it yourself-mentaliteit van makers én personages, door de droge ?typisch Waals-Belgische- humor en door de originele hommage aan Kaurismäki, is dit een filmdebuut met een paar waarlijk hilarische scènes geworden. All right!

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de